Buhay Empleyado

Malamig ang simoy ng hangin na dumadampi sa aking mukha;

Naririnig ko ang mga halakhakan ng mga taong pagod sa maghapong gawa;

Punong-puno ng kung anu-anong tunog ang paligid kong tila nagwawala;

Pati mga magugulong kagamitang nagkalat sa sahig, parang wala yatang gustong kumuha.

Kahel na dingding ang magpapa-alala sa aking nakaraan;

Kasama na malalakas na tawa, mali-maling kanta at hindi inaasahang sayawan,

Isabay na din natin ang mga patagong away at hindi sinasadyang tampuhan;

Pati na din ang mala-kulog at kidlat na sigawan.

Itong masayang lugar na ito, hinding-hindi malilimot;

Sadyang ang mga taong nakalakip dito ay hindi basta ordinaryong mangalikot,

Bigla nalang napansin sa kanila mundo ko na ay nakapalibot;

Sabi nga nila, maging masaya at kalimutan ang kung ano mang problemang masalimuot.

Kaya sa araw ng aking pag-alis ako ay mananalangin;

Na sana sa sunod na pagkikita, pagkakaibigan ay ganoon pa din;

Magpapasalamat sa Panginoong sa paglalang sa akin;

Pagmamahalang nabuo, huwag sanang limutin.